Aan het gebruik aangepast
 
Met de 600 betrad DAF – de afkorting van de in 1932 opgerichte ‘Van Doorne’s Aanhangwagenfabriek N.V. – in 1958 voor het eerst de markt van personenauto’s. Nieuwe types volgenden elkaar in rap tempo op en in september 1966 werd de 44 gepresenteerd.  In het spraakgebruik van die tijd was de auto bedoeld voor het ‘lagere middensegment’. Al snel bleek echter dat de 34 pk sterke boxermotor voor veel kopers te zwak was. Ondanks deze zwakke motorisering en zijn betrekkelijk eenvoudige uitrusting bleek het model populair bij het hoofdzakelijk Nederlandse koperspubliek en de auto bleef tot 1974 in productie. Vanaf 1972 had het Zweedse Volvo een aandeel in de productie bij DAF.

Een in 1971 geproduceerde DAF 44 trok in de tweede helft van de jaren ’70 de aandacht van de brandweer in de Gemeente Diemen, een plaats met in die dagen zo’n 20.000 inwoners in de provincie Noord-Holland. De plaatselijke brandbestrijders wilden hun 50-jarige jubileum op passende wijze vieren en besloten een tot dat moment civiele Daf 44 tot brandweerwagen om te toveren. Het waren de brandweermannen zelf die de kleine personenwagen voor zijn nieuwe taak geschikt maakten. De complete achterkant ter hoogte van de raampartij werd verwijderd en het overgebleven gedeelte van de carrosserie was klaarblijkelijk stijf genoeg om deze conversie op te vangen. Bovenop monteerde men een constructie uit staal en hout bestaande uit twee aan de zijkant gemonteerde banken, waarop aan elke kant twee brandweerlieden plaats konden nemen. Samen met chauffeur en bijrijder konden zo zes personen vervoerd worden.

Functioneel was het voertuig ook: aan de achterkant bevond zich een constructie met een zuigslang en een uitschuifbare ladder. Als men de eigentijdse getuigenissen mag geloven werd door de omgebouwde DAF 44 ook nog draagbare spuit op een aanhanger meegenomen.