Ingezet in Afrika
 
Vanuit het Duitse keizerlijke Ministerie van Koloniën kwam in 1907 de opdracht aan de Daimler Motorengesellschaft een voertuig te ontwikkelen, dat in het bijzonder geschikt moest zijn voor gebruik in de hitte en het zand van Duits Zuidwest Afrika.

De verantwoordelijkheid voor de totstandkoming van de wagen werd in handen gelegd van Paul Daimler – de zoon van de oprichter van het bedrijf, Gottlieb Daimler. In de fabriek in Berljn-Marienfelde ging de technische staf onmiddellijk aan de slag om de wensen van het Ministerie te vervullen en men ontwikkelde een vrachtauto die op basis van een standaard chassis werd opgebouwd.

Voor het meer dan vier meter lange en 3,6 ton wegende bijzondere gevaarte stuurde de firma Daimler het Ministerie van Koloniën een rekening van 34.750 Mark.

In het voorjaar van 1908, na een uitgebreide 1.677 km lange proefrit op Duitse bodem toonden alle betrokken heren zich tevreden en in mei 1908 werd de auto met het stoomschip ‘Kedive’ naar Swakopmund in Duits Zuidwest Afrika verscheept. Samen met de auto vertrok ook de door Daimler ter beschikking gestelde Paul Ritter, die zichzelf voornamelijk als chauffeur zag, maar die ook voor onderhoud en reparaties verantwoordelijk was.

Vergezeld van andere voertuigen van zowel Daimler als Benz ging de expeditie van de Duitse staatsecretaris Bernhard Dernburg op pad met het doel de toenmalige Duitse kolonie, het huidige Namibië, nader te onderzoeken. Zijn goede reputatie verwierf de automobiel, die in het spraakgebruik al gauw de Dernburg-Wagen werd genoemd, zich dankzij de enorme tijdbesparing die het gebruik ervan opleverde, want voor een afstand van 600 km had de autocolonne vier dagen nodig, terwijl men te paard voor dezelfde afstand met zo’n negen dagen moest rekenen.