Een Belgische praline
 
In het midden van de jaren vijftig bevond zich in de Avenue de la Couronne in Brussel de werkplaats van de indertijd 30-jarige Jacques Coune. In korte tijd maakte hij naam in de autowereld door deel te nemen aan talrijke wedstrijden en naast zijn agentschap voor Abarth en Iso te handelen in dure Britse automobielen. Zijn echte voorliefde gold echter de realisering van zijn ideeën in de vorm van eigen koetswerken.

 

In zijn bedrijf had hij daartoe de mogelijkheid en in 1963 schafte hij zich het onderstel van een MG B roadster aan, waarop hij een coupé wilde modelleren. Al in januari 1964 presenteerde hij het resultaat dat onmiddellijk in de smaak viel bij het publiek. Op grond van deze grote belangstelling besloot Coune het model in een kleine oplage te gaan bouwen. Hoewel hij in grote lijnen de Britse techniek trouw bleef versterkte hij het onderstel en creëerde hij een nieuwe vorm. Om kosten te besparen gebruikte hij daarbij eenvoudig te verkrijgen onderdelen: de koplampen kwamen van de Simca 1000 en zowel de voor- als de achterruit waren afkomstig van de Renault 8. In vergelijking met de Britse roadster was de coupé zelfs 50 kg lichter waardoor de auto een snelheid van bijna 180 km/u kon behalen. Dat alles ontging de heren bij MG natuurlijk niet, maar zij konden zich er niet toe brengen met de Belg samen te gaan werken. Meer dan een enkele proefrit kon er bij het hoofdkantoor van MG niet af. Naar men zegt was de Belgische creatie voor de Britten “…te Italiaans”. Helaas was Coune met deze zuidelijke inslag niet voldoende geholpen en zo eindigde, nauwelijks twee jaar en exact 56 exemplaren later, de bescheiden autoproductie in Brussel.

 

In de jaren zestig hield Coune zich naast zijn MG ook bezig met de ombouw van andere productiemodellen, waaronder personenwagens van Mercedes-Benz, Volvo en BMW.