Een mini-experiment
 
Voor het aerodynamisch onderzoek ten behoeve van de toekomstige Porsche 917 werd vanaf 1968 een 1:4 schaalmodel als prototype ingezet. De resultaten werden uiteindelijk niet als uitgangspunt voor de werkelijkheid gebruikt, maar intern werkten de technici rond de verantwoordelijke Porsche-ontwerper Richard Söderberg daaraan toch verder. Ze verfijnden het 1:4 model, knutselden door en bereikten uiteindelijk een eersteklas stroomlijn. Intussen had ook hoofdontwerper Anatole Lapine zijn zegen gegeven aan de perfectionering van het tot viermaal verkleinde studieobject. Toen het klaar was had het uiteindelijke model nog slechts weinig met het oorspronkelijke ontwerp gemeen.

Geïnspireerd door de Porsche 908/03 werd de voorkant met veel modelklei opnieuw vormgegeven en aan de korte achterkant ontstond een bescheiden naar boven uitlopende wigvorm eindigend in een recht afgesneden achterzijde. De wielen verdwenen in hun geheel binnen de carrosserie met ook hier als doel een eersteklas stroomlijn. Het uiterlijk werd verder gedetailleerd met bijvoorbeeld luchtuitlaten, koplampen en achterlichten en tenslotte kreeg het studiemodel nog een zilverkleurige laklaag en het fictieve startnummer 3.

De rijkdom aan ideeën beperkte zich echter niet alleen tot de buitenkant maar ook binnenin werd hierop gezinspeeld. Het team van ontwikkelaars bedacht in die tijd  al een beeldscherm, waarvan de rijder informatie kon aflezen. Ook de schakelaars op het dashboard getuigden van een bijzonder toekomstgericht interieur. In de loop van de intensieve werkzaamheden aan het 1:4 model verschoof het oorspronkelijke plan om een snelle raceauto met een excellente Cw-waarde te ontwerpen naar een visie over de ontwikkeling van het autorijden, gepaard aan toekomstdromen en intensief gebruik van computertechniek in de cockpit als informatiebron voor de rijder.